زندگیم به سخت ترین جای خودش رسیده... درست مثل زنی که باید نوزاد خارج بشه ازش.
اما معلوم نیست فرزند این زایمان زنده بمونه.
اینجوری نمیشه... باید یکاری کرد. خسته شدم از کابووسای شبانه. از زندگی پنهانی. باید کاری کرد. میخوام زندگی کنم.
چه باید کرد با تقدیری که دست آدمی نیست و آدمی دچارش؟
اراده و اختیار در قالب جبری اجتناب نا پذیر...
...bizari is loading