دروغ گفتن عادی شده. عادی تر از نفس کشیدن. مثه چراغای راهنمایی ای که چهل ثانیه روی ثانیه 3 میمونه یا مغازه ی کفش فروشی سر خیابان که دوهفتست تابلویی نصب کرده که: حراج فقط برای امروز...

شهری که با یک نفر معنا شود، با نبودش در لحظه ویران میشود...

نازنینم! دلتنگت خواهم شد، میمانم چشم به راه آمدنت. سفر بخیر...